Yine yüreğimizde aynı sızı, gözlerimizde aynı nem.
Her yıl olduğu gibi bu sabah da bir millet, Ata’sının ardından saygıyla, özlemle, minnetle eğiliyor.
Atatürk yalnızca bir lider değildi.
O, küllerinden doğan bir milletin umut ışığıydı.
Bir çift mavi gözün ardında, özgürlüğe tutkun bir ruh; çağların ötesine seslenen bir akıl vardı.
O’nun çizdiği yolda yürümek, sadece bir görev değil, bir onurdur.
Bugün, bir ulusun kalbi yine Dolmabahçe’de atıyor.
Bir çocuk, okul bahçesinde saygı duruşunda dururken;
bir öğretmen, sınıfında O’nu anlatırken;
bir asker, nöbetinde sessizce başını eğerken…
Her biri, “Ben Türk’üm, Atatürk’ün evladıyım” demenin gururunu taşıyor.
Zaman geçse de, takvim yaprakları eksilse de,
Atatürk’ün düşünceleri, ilkeleri ve sevgisi hep bizimle.
O, bu milletin yüreğine kazınmış bir ışıktır — sönmeyen, solmayan, daima yol gösteren bir ışık.
Bugün yas günü değil,
Bugün, emanete sahip çıkma günüdür.
O’nun gösterdiği muasır medeniyet yolunda,
Her adımda, her nefeste, her başarıda Atatürk’ü yaşatmak bizim borcumuzdur.
Rahat uyu Atam…
Senin çocukların burada,
Senin izindeyiz.
