Kurtuluş Savaşımızın zaferle sonlandığı gün...
Düşmanın vatan topraklarından kovulduğu gün...
Mustafa Kemal Atatürk'ün muzaffer olduğu gün...
Elbet ki bu günlere gelmek kolay olmadı.
Halk deyimiyle yedi düvel, literatür ifadesi ile emperyalistler, vatan topraklarını kuduz çakallar gibi
parçalamış, lime lime etmiş ve paylaşmışlardı. Vatanın etini yemişler, kemiklerini kemiriyorlardı.
Onlar için, bir kürdan alıp dişlerini kurcalamaya çok az kalmıştı. Son lokma diye zannettikleri o
parçacıklar, fışkırıp koca bir çınar olmayı bekleyen, birer vatan uzuvlarıydı. Küllerinden doğdu bu
kutsal topraklar... "Misak-ı Milli" sınırları ile çevrili bölünmez bir vatan oldu. Ete kemiğe büründü
"Türkiye Cumhuriyeti" olarak göründü.
Elbet ki kolay olmadı bu günlere gelmek.
Başlarında liderleri Başkomutan Mustafa Kemal Paşa olmak üzere; genç-ihtiyar, kadın-erkek, sivil-
asker, varsıl-yoksul tek vücut oldu bütün halk. Tek vücut oldu bütün millet.
Ayağı yalın-başı açık, damağı susuz-karnı aç... Döküldü cepheye o inançlı halk... Dikildi düşmanın
karşısına, göğsü iman dolu bu millet. Dur dedi düşmana...
Elbet ki hiç kolay olmadı bu günlere gelmek.
Kimi zaman, savaşı kazanmada birkaç dakika geç kaldığı için, "Ben Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın
karşına nasıl çıkarım" deyip, intihar etti genç subay. Kimi zaman; namusunu korumak adına,
"Düşmana namusumu kirlettireceğime ölürüm daha iyi" diyerek, düşmanın geldiğini görünce, evde
kendini yakarak can veren gül gibi genç kızlar. Kimi zaman; "Cepheye yetiştirmem gereken
mermiler ıslanmasın" diyerek, bebeğinin kundak bezlerini çıkarıp, cephane üzerine örten ve
cepheye götürdüğü cephaneliğe bebeğini kurban eden anneler... Daha neler, neler...
Biz böyle kazandık bu toprakları...
Hiç mi hiç kolay olmadı.
Günlerce aylarca ordusunun başından ayrılmadı, Başkomutan Mustafa Kemal Paşa... Her cephede
askeri ile omuz omuzaydı Gazi Mustafa Kemal Paşa... Kocatepe'de taşları yastık, toprağı döşek,
ayazı yorgan yaptı, Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Paşa...
Can pahasına kazanıldı bu topraklar.
Atatürk, her an başlarında; Gövdesini siper etti düşmana bu millet. Tırnaklarıyla kazıdı düşmanı
vatanın topraklarından bu halk. Genciyle, yaşlısıyla, kadınıyla, erkeğiyle, köylüsüyle, şehirlisiyle,
cahiliyle, aydınıyla, yazarıyla, çizeriyle, şairiyle, ozanıyla...
Ve tarihin derinliklerinden gelen bir ses; Allah, Allah nidalarının yanında dudaklardan düşmüyordu.
"CAN SAĞ İKEN YURT VERMEYİZ DÜŞMANA..." Halk Ozanı Âşık Şenlik imzasının taşıyan
bu dizeler, 30 Ağustos 1922'de bir kez daha dillerdeydi. Ve hâlâ da dillerdedir. Sonsuza kadar da
dillerde:
CAN SAĞ İKEN YURT VERMEYİZ DÜŞMANA
Ehl-i İslam olan işitsin bilsin
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
İsterse uruset neki var gelsin
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
Kurşanın kılıncı giyinin donu
Kavga bulutları sardı her yanı
Doğdu koç yiğidin şan alma günü
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
Asker olan bölük bölük bölünür
Sandınız mı Kars Kalesi alınır
Boz atlar üstünde kılıç çalınr
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
Kavga günü namert sapa yer arar
Er olan göğsünü düşmana gerer
Cem-i ervah biznen meydana girer
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
Hele Al-Osman'ın görmemiş zorun
Din gayreti olan tedarik görün
At tepin baş kesin kazağı kırın
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
Ben-Esfer'dir bilin urusun aslı
Orman yabanisi balıkçı nesli
Hınzır sürüsüne dalın kurt misli
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
ŞENLİK ne durursuz atlara binin
Sıyra kılıç düşman üstüne dönün
Artacaktır şanı bu Al-Osman'ın
Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana
İŞTE; 30 AĞUSTOS 1922'DE BU İNANÇLA ZAFER KAZANDIK.
Minnettarız, bu zaferin başkomutanı büyük lider Atatürk sana.
Emanetin, dünya durdukça yaşayacaktır. AND OLSUN!
TÜM ULUSUMUZA 30 AĞUSTOS ZAFER BAYRAMI KUTLU OLSUN!
dundar_songul@hotmail.com