Son yirmi yıldır en çok konuşulan konuların başında “Yargı Bağımsızlığı” gelir.
Sonraki zamanlarda arkasında ABD gizli servislerinin ve FETÖ cemaatinin olduğu anlaşılan bir zamanların ünlü Ergenekon, Kumpas, Balyoz davaları sırasında da yargı ve kimi yargı mensupları çok konuşuluyordu.
Yakın zamanlardan bir kesit: Tutuklanan, bir avuç arkadaşıyla birlikte dişle tırnakla kurdukları TELE1 tv kanalı dağıtılan değerli dostum, yurtsever ve devrimci gazeteci Merdan Yanardağ, Ekrem İmamoğlu ve Necati Özkan ile birlikte Çağlayan Adliyesi’nde tutuklandıkları geceyi anlatıyor:
“5 saate yakın nezarette kaldıktan sonra savcıya çıktım ve ifademi verdim. Bütün suçlamaları ve kumpasa özgü iddiaları reddettim. Yeniden adliye nezaretine indirildim. Yine saatler sonra mahkemeye çıktım. Mahkemede de ifadelerimi tekrarladım.
Aynı işlem Sayın Ekrem İmamoğlu ve Sayın Necati Özkan için de yapılmış. Sonra yeniden nezarete indirilerek beklemeye başladık. Gece yarısına doğru 12. Sulh Ceza Hakimliği’ne çıkarıldık. Sayın Ekrem İmamoğlu ‘Geçmiş olsun, Merdan Bey’ diye seslenince kendisini fark ettim. Kısa süre ayakta sohbet ettik.
Duruşma salonuna girdik. Aynı hakim hızla salona girip yerine geçti ve yüzümüze bakmadan, sanki elinde bir metni okuyor gibi, ayrı ayrı tutuklandığımızı söyledi. Açıklaması tek cümleydi. Sonra yerinden kalkıp hızla salonu terk etmeye çalıştı. Tam bu sırada Ekrem İmamoğlu yüksek sesle, ‘Burada yargılama yaptığınızı mı
zannediyorsunuz? Şimdi burası bir mahkeme mi? Yüzümüze bile bakmıyorsun; Türk yargıçları verdikleri karardan emin olur ve başları diktir; sen başını eğip nereye kaçıyorsun?’ diyerek arkasından seslendi.
Bizi tutuklayanlar gözlerimize bakamadılar.
Bu sırada saat gece 02:30’du; Silivri’ye gelişimiz sabah 06:00’ı bulmuştu.”
Benim yargı üzerine ilk düşünmeye başlamam 1970li yılların başında tıbbiyeli bir genç olarak tanığı olduğum Ankara Hukuk Fakültesi’nde ki bir öğrenci cemiyeti seçimi sırasında olmuştur. Olağan demokrasi koşularında tamamen bağımsız olması gereken yargı alanına eleman yetiştirecek olan bu kutsal okulda birbiriyle yarışan siyasal gruplar içinde kendisini bir dava insanı sayanlar ve seçim kazanabilmek için “Yansız Düşünce” kavramını epeyce zorlayacak militanca tutumlar içindeydiler. Bu arkadaşlar ileride yargıç ya da savcı olduklarında ne kadar yansız düşünebilirler, adaletin terazisi ne kadar doğru tartacak acaba diye kendime sormuştum. O sıralar, Kızılay’da “ABD Emperyalizmine Karşı İşçi Köylü Gençlik Asker Elele” yazılı bir afişi asan bir grup içinde yakalanmış, epeyce bir eziyet çektikten, falakaya yatırıldıktan sonra da değil şiddet kullanmak, kötü bir söz bile söylememiş olduğum halde “Memura Mukavemet”ten tutuklanmış, daha sonra da bir ay yirmi gün ceza almıştım.
Sonrasındaki yıllar boyunca çeşitli nedenlerle yargı kararlarına tanık oldum. Yargıdan kanımca adaletli olduğu kadar çok adaletli bulamadığım kararlar da çıktı. Özellikle Karabük’te hekim olarak çalıştığım yıllarda dost olduğum, insanoğlu insan, çok güzel yargıçlarla, savcılarla tanıştım.
2025 yılı Ocak ayında İstanbul Yakacık’ta yaptığımız Dursun Akçam Kültür Ve Sanat Vakfı toplantısında bir yargıç yanıma gelerek benimle tanışmak istediğini söyledi. Kısa bir süre sohbet ettik. Adalet dağıtan bir kurumda görev yapan kendisi gibi bir yargıçla tanışmaktan ne kadar çok mutlu olduğumu söylediğimde, “Bizler, kelaynak kuşlarından bile daha azınlıkta kaldık, bunu iyi bilin” diye yanıt verdi. O an, on yıldan biraz fazla bir zaman öncesinde YKKED Ankara Şube Başkanı olarak bizi kahvaltıya davet eden Batıkent’teki bir evde konuksever ev sahibimizin yanımızdan geçen komşusu hakkında söyledikleri aklıma geldi. “Alevi oldukları halde birden yaşam tarzlarını, giyim biçimlerini değiştirdiler, iyice örtünüp kapandılar, bizlerle ve birçok komşuyla ilişkilerini kestiler. Çocukları hukuk fakültesini bitirmiş ve yargıya atanmasına çalışıyorlarmış” demişti.
Son yirmi yıldır çok şeyler yaşandı bu ülkede. İkide bir iktidar yetkililerin üzerine basa basa söyledikleri “Yargı Bağımsızlığı” kavramını ne kadar gerçekçi bir biçimde kullandıklarını Rahip Bronson Davasında da gördük, “Adnan Kaşıkçı” davasında da… Son zamanlarda yaşananlar, alınan yargı kararları, parti değiştirmek zorunda kalan kimi siyasetçiler, insanın midesini bulandıran, o siyaset mekanizmasına oyuncak edilmiş birileri, hukuka olan saygımızı iyice sarstı, dağıttı.
Hukuk anlayışı, binlerce yıldır süren sınıflı toplumun yazılı kurallarıyla adım adım kuruldu. Yüzlerce yıl süren sınıflar savaşının da bir sonucu olarak, sözde tarafsız olması gereken devlet mekanizmasının en önemli yanlarından birisinin “Yargı Bağımsızlığı” olduğu vurgulanır.
Emperyalizm ve o sömürü, çıkar ve zulüm aygıtına ortak olarak iktidarı elinde bulunduranlar, özellikle de son yirmi yıldır bizdeki yargı anlayışını da kendi işlerine geldiği gibi kurmaya, uygulamaya çalıştılar. Çalınan, el altından dağıtılan sınav sorularıyla, kişinin yandaş olup olmadığını araştıran mülakatlarla, sahte ya da yeterli olup olmadığı bilinmeyen okullardan alınmış diplomalarla atanmış birileri, şimdi bize adalet dağıttığını iddia ediyor, hükümler veriyor.
Bin savcı, yüz bin yargıç gelse karşıma, beni Merdan Yanardağ’ın da Ekrem İmamoğlu’nun da, Necati Özkan’ın da casusluk yaptığına inandıramazlar.
Bu ülke, bu oyunlara karşı boyun eğmeyecek!
Birleşik halk iradesiyle yeniden kuracak o adalet mekanizmasını!
Yargıyı kendisine oyunca yapmaya çalışanlar ve alet olanlar ise adlarına ve alınlarına sürülü o kara lekelerle anılacaklar.
Selam olsun hak ve hukuk için el ele, omuz omuza duranlara…
Gününüz aydın olsun.
03 Kasım 2025, Alper Akçam
