Güzel memleketimin güzel hayvanları mutsuz. Dünyanın en zengin kır çiçeği örtüsü üzerinde yaşayan, yöre köylülerinin bereket ve geçim kaynağı ineklerimiz, danalarımız, tosunlarımız mutsuz. Günlerdir ayakları yara, ağızları yara, ateşler içinde yanıyorlar ayakta durmakta, otlamakta zorlanıyorlar. Yüzlerce masum hayvanını kaybetti köylülerimiz. Hüzünlü seslerle uyanıyoruz sabahları. Hasta analar kendilerinden uzak kalmış danalarını çağırıyorlar; yavrular hasta, analarına ulaşmak istiyorlar. İneklerin memeleri yara içinde (mastit); aç danalar emmeye çalıştıkça inekler acı içinde ses veriyor…
Bütün bunlar olup biterken devletin konuyla ilgili müdürlükleri, memurlukları masa başında oturuyorlar. Bütün bunlar olup biterken ülkemizin, dünyanın en lezzetli, en sağlıklı et, süt, süt ürünlerini üreten köylülerimizden durumu biraz uygun olanlar borç harç özel veterinerlere gidip ilaç ve akıl almaya çalışıyorlar. Ülkeyi yönetenlerin umurunda bile değil durum. Her şey piyasaya ayarlanmış, her şey, her olayı kazanç kaynağı gören ticaretin nesnesi durumuna getirilmiş.
Köylüye kullandığı toprağı “Beytülmal” kılan Gâzi Ertuğrul göçeli sekiz yüz yıl oluyor neredeyse, yoz Osmanlı sarayının zaten umurunda bile değildi üretici köylü, insan yerine bile konmuyordu; “Köylü milletin efendisidir” diyen Cumhuriyet kurucuları da belli nedenlerle verdikleri sözleri yerine getiremediler; köylü çocukları “Köy Enstitüleri” ile ülkenin yazgısına büyük katkılar sundular, haksızlıklara karşı örgütlü isyanlar, özgürleşme eylemleri düzenlediler. Ne yazık ki, tarım alanında çok güdük kaldı köylüye uzanan el, köylünün özgürleşmesi. Tarım alanında hep ağalar, beyler, aracılar, tefeciler, bezirgânlar kazandı. Köylünün danasını, kuzusunu, etini, sütünü, domatesini, üzümünü üçe alıp ona sattılar.
Hayvancılığın önemli merkezlerinden Ardahan’da üç dükkândan birisi süt ve süt ürünleri pazarlıyor. Hepsinin de işleri fena değil. Aralarından bazıları kırk kere köşe döndü. Ancak Ardahan üreticisi, köylüsü çok zor durumda.
Onca yazılıp çizildiği, onca uyarıldığı halde hayvan hareketleri engellenemedi. Koruyucu sağlık önlemleri alınamadı. Para karşılığı yapılan aşılamalar da belki ilgili suşa karşı yeterli antikor gücü taşımadığından çok etkili olamadı. Bu son hastalık, Sat1 Şap virüsü, İran’dan gelip Türkiye’ye yayıldı. Ardahan’da güneyden gelen ve otlaklara büyük zarar veren, aynı hastalığı taşıyan koyun sürülerinin önüne bir türlü geçilemedi.
Köyler, yol kenarları, subaşları çöp yığınlarıyla kaplı. Çevre temizliği konusunda en küçük bir örgütlü eğitim, örgütlü davranış yok.
Şimdi de kuş gribi başladı. Bugün nihayet birileri köyün ve köylülerin varlığını duymuş olacaklar ki, tavuk ve kazları toplayıp itlaf için geleceklermiş. Köylünün kış soğuklarına karşı direnç gücü, aylardır emek verdikleri kazlarını, yumurtasından, etinden yararlandıkları tavuklarını toplayıp gazla öldüreceklermiş.
Bu kör gidişe bir an önce son verilmesi, devleti müteahhitlerin, tüccarların, aracıların örgütlü gücü durumuna getirmeye çalışan bu zihniyetin değiştirilmesi, bu güzel doğanın insanına ve hayvanına sahip çıkılması gerek…
Bugün bir kez daha köylülerimle görüşmeye, tam da hasat mevsiminde işleri başlarından aşkın, moralleri bozuk köylülerimizi kooperatif olmasa bile bir köy derneğinde bir araya getirmeye çalışacağım. Başaracaklarına ve kırsal alandaki bu vurdumduymazlığa bir son vereceklerine inanıyorum. Aydınlarımıza, siyasi partilerimize, meslek örgütlerimize düşen birinci görevlerden biri de bu: gün geçirmeden üretici örgütlenmesi için davranmak!
Bu mutsuzluğu bitirmek bizim elimizde…
Gününüz aydın olsun…
12 Ağustos 2025, Alper Akçam
