Sıcak yakıcı bir Temmuz günü... Anadolu’nun kıraç, unutulmuş ücra köylerinden biri... Kars’ın Keçili köyü...
Köyün tüm erkekleri köy kahvesinde oturmuş bu sıcak günün yakıcılığından az da olsa kurtulmaya çalışıyorlardı.
Birden uzaklardan bir toz bulutu belirdi ....
Keçili köyünün sevilen çocuklarından Ahmet camiinin önündeki kalabalığa doğru nefes nefese geldi.
Sevinçle: ”Köyümüze su getiren, köyümüze yol getiren, fabrika yaptıranlar geliyor.
Geliyor... Köyümüze sağlık ocağı yapacak Milletvekili adayları geliyor.”
Hasan Amca: ”Peh-peh... Yine köyümüzün hiçbir sorunu kalmayacak. Umutları yeniden yeşerecek...
Açlıktan toprağımızı bırakmayacağız artık. Köyümüzden göçler yüklenirken kimseler ağlamayacak. Gel keyfim gel. Üç günlük beylik neyimize yetmiyor.”